استارلینک حالا به داخل کشور رسیده. در یک خبر خواندم که قیمت آن در مرز بانه حدود 60 میلیون تومان است، شما باید 350دلار (حدود یازده میلیون تومان) بپردازید و بعد از دو هفته که آن را وارد کردند مابقی پول را می‌پردازید. این عاقلانه نیست اما بعید می‌دانم کم‌طرفدار باشد. شما اگر در شهرهای مرزی دوستان و آشنایانی داشته باشید، احتمالا با قیمت بسیار کمتری بتوانید آن را وارد کنید، برای مثال، خرید آن از دوبی و وارد کردنش از مرز‌های جنوبی، با احتساب شیرینی تمامی عوامل دست‌اندرکار، چیزی حدود 25 میلیون برایتان آب می‌خورد. که باز هم برای اینترنت زیاد است، اما خب، قیمت تمام شده نصف هزینه 60 میلیون تومانی است که می‌بایست به دلال‌ها بپردازید.
البته، منطقی به نظر می‌رسد که با گذشت زمان حباب این قیمت‌ها هم افت محسوسی داشته باشد. و باید منتظر بمانید تا این افت آنقدر ادامه پیدا کند که قیمت نهایی به کمتر از ۱میلیون تومان رسیده و همه مردم بتوانند از آن بخرند (لبخند).
از بحث کاسبی که بگذریم، گمان می‌کنم استارلینک در ایران بسیار نقش کلیدی‌ای را ایفا خواهد کرد. با این راه دسترسی تازه به اینترنت، حکمرانی و سیاست ورزی حکومت نیز وارد مرحله تازه‌ای خواهد شد. اگر سن‌تان به قدری باشد که ایران پیشا ماهواره و پسا ماهواره را تجربه کرده باشید، متوجه منظور من و عمق این تغییرات احتمالی خواهید شد.
در پاسخ به این سوال که چنین چیزی خوب است یا بد؟ در کمال شگفتی، باید خدمتتان عرض کنم که در این بازی حکومت با دکمه قطع/وصل اینترنت، بازنده خود حکومت خواهد بود. چرا که فقدان اینترنت با کیفیت، ورای ضررهای هنگفت اقتصادی، زمینه ساز ناآرامی‌ها و اعتراضات آینده نیز خواهد بود. همچنین از سوی دیگر
1- هزینه‌های سنگین و فزاینده خرید سیستم فیلترینگ از چین، نگهداری و بروزرسانی آنها به علت رشد فناوری
2- مضحک شدن سیستم فیلترینگ، با در دسترس قرار گرفتن ابزار های دور زدن فیلتر مثل فیلترشکن‌های متنوع و …
3- قابل استفاده بودن استارلینک در کشور
همگی از عواملی هستند که در صورت تداوم محدودیت‌های اینترنت، در نهایت نابودی کامل سلطه حکومت بر اینترنت را در پی خواهند داشت.
حالا بایستی دید که آیا سیاستمداران و سیاست‌ورزان جمهوری اسلامی این موقعیت را درک کرده و از فیلترینگ عقب نشینی خواهند کرد؟ یا با اصرار ورزیدن به ادامه آن، زمینه‌ساز خارج شدن اینترنت از کنترل‌شان خواهند بود؟
پاسخ این سوالات را بایستی در میزان ضریب هوشی سیاستمداران جستجو کرد.
تا بعدتر‌ها؛
با احترام، جناب وی.
