ماجرا از آنجا آغاز شد که سخنگوی ارتش اسرائیل، رسماً اعلام کرد نیروی قدس سپاه و حزب‌الله لبنان، از پروازهای غیرنظامی برای قاچاق پول نقد به این گروهِ و از طریق فرودگاه بین‌المللی بیروت بهره میبرند. این اتهام، آژیر اختلاف بود برای دولت لبنان و ایران.
یک روز پس از این افشاگری، ورق برگشت. ارتش و دولت لبنان که گویی منتظر فرمان طرف اسرائیلی بودند، به میدان آمده و کنترل دقیق مبادی ورودی کشور را در دستور کار قرار دادند. هدف آشکار بود: جلوگیری از رسیدن هرگونه کمک مالی یا نظامی به حزب‌الله. این اقدام ضربتی، نه یک تصمیم مستقل، بلکه بخشی لاینفک از “توافق آتش‌بس پیروزمندانه!” میان حزب‌الله و اسرائیل است به تعبیر بنده؛ پیروزی‌ای که هرچه بیشتر میگذرد برای داخلی‌ها خفتناک تر میشود.
در ادامه دامنه اقدامات لبنان گسترده‌تر شد. تشدید بازرسی‌های طاقت‌فرسا برای مسافران پروازهای ایرانی ادامه داشت تا شب گذشته به اوج خود رسید؛ زمانی که یک هواپیمای ماهان ایر، علی‌رغم تلاش فراوان، اجازه فرود در فرودگاه بیروت را نیافت و سرگردان در آسمان، از راه رفته بازگشت. در نهایت، دولت تازه‌تاسیس لبنان، که هنوز احتمالا درست و حسابی حتی مستقر هم نشده، رسماً ممنوعیت پروازهای ایران به لبنان را اعلام کرد. یک تصمیم پشمناک و بی‌سابقه! این منجر به شلوغی‌هایی احتمالا فرمایشی در سطح بیروت شد که با ورود ارتش آنها نیز کنترل شدند. آقایان! خانم‌ها! درباره لبنان صحبت می‌کنیم! شاید بپرسید چرا همه این‌ها الان مهم است؟ چون ما در نزدیکی مراسم بزرگ تشییع سید حسن نصرالله، رهبر حزب الله هستیم! مراسمی حیثیتی که حتما باید به خوبی تمام برپا شود.
اما در این میان، نکته‌ای بس شگفت‌انگیز خودنمایی می‌کند: مسئولین جمهوری اسلامی، هنوز در ادبیات خود به این مساله باور دارند آنچه در لبنان رخ داده، پیروزی است! پیروزی؟ کدام پیروزی؟ این باور عجیب و غریب، تنها یک تفسیر را به ذهن روشن می‌کند: انکار واقعیت در بالاترین سطح! گویی که یک لجاجت وجود دارد؟ نمیدانم. آیا برای ارضای ذهن مذهبیون است؟ نمیدانم! هرچه هست آنقدر مهلک شده که خودشان هم به این باور رسیده‌ند.
آنچه در 9 ماه گذشته اتفاق افتاده، نه پیروزی، بلکه از نظر جناب وی سریع‌ترین پروسه تضعیف یک حکومت در عصر معاصر بود؛ روندی که واقعاً قابل توجه است. حالا باید درنظر داشت پیروزی خواندنِ این فروپاشی سریع، توهین به شعور مخاطب است یا خودزنی با امید واهی؟
بسته شدن بال‌های ماهان نمود عینی بسته شدن دست‌های محور مقاومت است. خوب یا بد برای مردم نمیدانم. برای جمهوری اسلامی اما قطعا سمی!
